مسئله ای که تازه پیش آمده است بحث ورود بانوان به ورزشگاه هاست که متعاقب اعلام جناب احمدی نژاد مبنی بر اجازه بانوان به ورود به ورزشگاه ها با عکس العمل های متفاوتی روبرو شده است جمعی از علمای دین از جمله آیت الله مکارم شیرازی و آیت الله فاضل لنکرانی با اعتراض به اقدام یاد شده آن راجایز ندانستند اما از طرفی بسیاری از بانوان ورزشدوست از این اقدام دولت ابراز شادی کرده اند  مسئله اینجااست که متاسفانه مخالفان  دلایل قانع کننده ای نمی آورند مثلا یکی از آنها گفته که: وقتی تلویزیون هست دیگر چه نیازی به رفتن به ورزشگا ه است  می خواهم بگویم که اگر این گونه است دیگر مردها هم نباید به ورزشگاه بروند؛ تلویزیون که پخش میکند!!! این در حالی است که اگر شما از تلویزیون هم یک بازی را دنبال کرده باشید حتما فرق یک بازی بدون تماشاگر را با بازی که در مقابل تماشاگران پر شمار انجام می شود به خوبی حس کرده اید حتی کارشناسان ورزش نیز براین امر تاکید دارند که میزان تماشاگر معیار خوبی برای سنجش موفقیت یک ورزش و پیشرفت آن می باشد من می خواهم بپرسم که آیا  تبعیض فعلی بین مردان و زنان در حق استفاده از ورزشگاه ها تجاوز به حقوق زنان نیست وگناه ندارد؟ این درحالی است که قرار است یک جایگاه اختصاصی برای خانم ها در نظر بگیرند و از هر لحاظ این تصمیم حساب شده است  چرا وقتی زمینه برای جبران اشتباه فراهم می شود و وقتی ملت می خواهد بگوید که بدون دخالت بیگانگان می تواند کارهای خود را انجام دهدو نیاز به دلسوزی های آنان ندارد بعضی ها با تنگ نظری بی مورد مانع می شوند